Nie traktujmy odpływów kanalizacyjnych jak kosza na odpady. Skutki nieprawidłowego korzystania z przyborów sanitarnych powodują konieczność dodatkowych prac związanych z udrażnianiem rurociągów i usuwaniem awarii, dodatkowych napraw pomp, utylizacji znaczących ilości odpadów stałych, które powinny znaleźć się w pojemniku na odpady. Generuje to znaczne dodatkowe koszty.
System odprowadzania ścieków bytowych z gospodarstw domowych ma swój początek w naszym mieszkaniu. Powstające ścieki za pomocą przyborów sanitarnych takich jak: miski ustępowe, zlewozmywaki, umywalki, brodziki, wanny poprzez wewnętrzną instalację w budynku dopływają do przyłącza kanalizacyjnego, a następnie do sieci kanalizacji sanitarnej.
Każda porcja ścieków docelowo dopływa do oczyszczalni ścieków pokonując kilku, czasami kilkunastokilometrową trasę. System kanalizacyjny tworzą rurociągi, studnie rewizyjne i przepompownie ścieków. System ten ma zdolność odprowadzenia ścieków powstających przede wszystkim wskutek działania ludzkiego metabolizmu, kąpieli, prania bielizny, zmywania powierzchni itp. Ma on też swoje naturalne ograniczenia.
W przypadku wrzucenia do niego nieodpowiednich substancji czy przedmiotów przyczyniamy się do powstawania zatorów. Pracownicy Zakładu Komunalnego niejednokrotnie znajdują w kanalizacji resztki żywności, podłoża z kuwet od zwierząt, torebki foliowe, ręczniki, bandaże, nawilżane chusteczki, podpaski, tampony, pończochy, oleje silnikowe itp. Substancje te osadzając się na ściankach rurociągów, zmniejszają ich średnicę, co uniemożliwia prawidłowy przepływ ścieków i proces samooczyszczania się rurociągów zostaje zahamowany. Substancje włókniste nawijając się na wirniki pomp powodują ich awarię.
Pracownicy Zakładu Komunalnego wielokrotnie wzywani są do udrożnienia zatorów i odblokowania pracy pomp na przepompowniach ścieków. Często praca ta wykonywana jest poza stałymi godzinami pracy i w ostatnie dni tygodnia. Zadanie to wiąże się z koniecznością wyciągnięcia pomp na powierzchnię terenu i ich mechanicznego oczyszczenia. Masa pompy z nawiniętymi odpadami często przekracza 100 kg. Prowadzi to również do ich uszkodzenia i konieczności przeprowadzenia kosztownych remontów. Żywność natomiast zalega w sieci kanalizacyjnej, stanowiąc pożywienie dla szczurów. Im więcej wrzucimy pożywienia do miski ustępowej, tym chętniej gryzonie będą żerować w kanalizacji, w oczekiwaniu na pokarm. Dzięki tak dobrym warunkom do życia, szczury szybko się rozmnażają i powiększają swoje kolonie.
Reasumując:
Skutki nieprawidłowego korzystania z przyborów sanitarnych powodują konieczność dodatkowych prac związanych z udrażnianiem rurociągów i usuwaniem awarii, dodatkowych napraw pomp, utylizacji znaczących ilości odpadów stałych, które powinny znaleźć się w pojemniku na odpady. Generuje to znaczne dodatkowe koszty, które mają niemały wpływ na wysokość ponoszonych przez Gminę opłat. Zgodnie z obowiązującą ustawą z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków, kto nie stosuje się do zakazów dotyczących wprowadzania do urządzeń kanalizacyjnych substancji zakazanych prawem wymienionych w art. 9 ust. 2 podlega karze ograniczenia wolności albo karze grzywny do 10 000 zł. Nie traktujmy odpływów kanalizacyjnych jak kosza na odpady. Mam nadzieję, że razem przyczynimy się do prawidłowego działania naszego systemu zbiorowego odprowadzania ścieków i niższych kosztów jego eksploatacji.
