Wyobraźmy sobie, że musimy uciekać przed wojną, przed rakietami, przed czołgami, przed wojskiem wroga... Wyobraźmy sobie, że do walizki, siatki, plecaka zabraliśmy tylko to, co byliśmy w stanie unieść, co było prawie pod ręką... Oni jeszcze miesiąc temu normalnie żyli. Tak jak my chodzili do pracy, dzieci do szkoły czy przedszkola, robili zakupy, ćwiczyli na siłowni i modlili się w kościele lub cerkwi. Właśnie takich ludzi z Ukrainy, takich samych jak my, dzisiaj gościmy, tylko nazywamy ich Uchodźcami. Przyjmujemy ich na terenie gminy Kościerzyna, dajemy schronienie, często ciepło domowe i dach nad głową.
